Περίληψη :

Οι περιορισμοί του άρθρου 24 παρ. 1 και 6 Συντ ., προς τον σκοπό προστασίας στοιχείων της πολιτιστικής κληρονομιάς, δύνανται να έχουν ευρύτερο περιεχόμενο από τους γενικούς περιορισμούς της ιδιοκτησίας του άρθρου 17 Συντ ., δημιουργούν όμως υποχρέωση αποζημίωσης του θιγομένου ιδιοκτήτη, όταν δεσμεύουν ουσιωδώς την ιδιοκτησία κατά τον προορισμό της. Ναι μεν προβλέπεται η έκδοση ειδικού νόμου, ο οποίος θα καθορίσει τα της αποζημιώσεως, αλλά και αν ελλείπει σχετική νομοθετική ρύθμιση, γεννάται ευθεία από το Σύνταγμα υποχρέωση της Διοίκησης να εξασφαλίσει την προστασία του μνημείου στο διηνεκές και την αποζημίωση του πληττομένου ιδιοκτήτη. Η διάταξη του άρθρου 91 Ν 1892/1990 , που προβλέπει καθορισμό ζωνών απόλυτης απαγόρευσης δόμησης και υπό περιορισμούς δόμησης προς προστασία αρχαιολογικών χώρων, είναι σύμφωνη με τη συνταγματική ρύθμιση της αυξημένης προστασίας του πολιτιστικού περιβάλλοντος. Η σκοπούμενη από τη διάταξη αυτή προστασία αρχαιολογικών χώρων συνάγεται δυνατότητα επιβολής περιορισμών σε κάθε χρήση γης και στη γεωργική εκμετάλλευση. Η σχετική αξίωση προς αποζημίωση του θιγομένου ιδιοκτήτη, ελλείψει νομοθετικής ρύθμισης, γεννάται από την πάροδο ευλόγου χρόνου από την επιβολή των περιοριστικών μέτρων, αν ο ιδιοκτήτης επιδιώξει με αίτησή του προς τη Διοίκηση ή ευθέως προς το αρμόδιο δικαστήριο την αποκατάσταση της ζημίας. Είναι δυνατή και για εκτάσεις εκτός σχεδίου πόλεως η υπό προϋποθέσεις οικιστική τους εκμετάλλευση, η οποία προσδίδει μεγαλύτερη αξία σε αυτές σε σύγκριση με άλλους τρόπους εκμετάλλευσης.

κατεβάστε το αρχείο