Ενημέρωση

Διαδικτυακές δημοσιεύσεις της Ελένης Φεσσά-Εμμανουήλ με θέμα την Προστασία της Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς

Διαδικτυακές δημοσιεύσεις Ελένης Φεσσά-Εμμανουήλ

  • Η προστασία των κτηρίων του προπολεμικού μοντερνισμού στην Αθήνα –  Πρακτικά Επιστημονικής Ημερίδας / Protection of the buildings of prewar modernism in AthensColloquium Minutes*

https://www.academia.edu/36960710/Η_προστασία_των_κτηρίων_του_προπολεμικού_μοντερνισμού_στην_Αθήνα__Πρακτικά_Επιστημονικής_Ημερίδας_Protection_of_the_buildings_of_prewar_modernism_in_Athens_-_Colloquium_Minutes

  • Το διατηρητέο έργο των αρχιτεκτόνων της μεσοπολεμικής Αθήνας / Heritage buildings of interwar Athens designed by architects**

            https://www.academia.edu/37578207/ΤΟ_ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟ_ΕΡΓΟ_ΤΩΝ_ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ_ΤΗΣ_ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΙΚΗΣ_            ΑΘΗΝΑΣ_HERITAGE_BUILDINGS_OF_INTERWAR_ATHENS_DESIGNED_BY_ARCHITECTS

* H Επιστημονική Ημερίδα που οργάνωσε η Α´ Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού και Επιστημών στις 16.10.1998 ήταν ο πρώτος συστηματικός διάλογος επάνω στο θέμα της προστασίας του μοντέρνου κτηριακού αποθέματος της μεσοπολεμικής Αθήνας. Σε αυτόν συμμετείχαν ειδικοί επιστήμονες και εκπρόσωποι φορέων του Δημοσίου και του Δήμου Αθηναίων που ασχολούνται με την προστασία των αρχιτεκτονικών μνημείων του 20ού αιώνα.

** Πρόκειται για το εμπλουτισμένο κείμενο της εισήγησης με τίτλο «ΤΟ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ» σε επιστημονική ημερίδα που οργάνωσε η Ελληνική Εταιρεία  Περιβάλλοντος και Πολιτισμού στις 27.11.2008. Σκοπός της εισήγησης ήταν: (α) να επισημάνει την ανάγκη μιας πιο περιεκτικής προσέγγισης του μεσοπολεμικού έργου των αρχιτεκτόνων και (β) να θυμίσει  την ουσιώδη συμβολή φορέων και προσώπων της περιόδου 1940-2000  στην τεκμηρίωση, ανάδειξη και προστασία της αρχιτεκτονικής —επώνυμης και ανώνυμης— της μεσοπολεμικής Αθήνας. Δεδομένου ότι η αρχιτεκτονική αυτή κληρονομιά είναι πολυφωνική, ο αγώνας για την προστασία της δεν θα έπρεπε να περιοριστεί σε μία μόνο κατηγορία του κτιριακού αποθέματος της δεκαετίας του ’30, εκείνη δηλαδή που ευθυγραμμίζεται με τον διεθνή ριζοσπαστικό μοντερνισμό. Ο αφανισμός και ο αισθητικός ευτελισμός απειλούν εξίσου τα διατηρητέα κτίρια της δεκαετίας του ’20 και ’30 που ανήκουν και σε άλλες αρχιτεκτονικές τάσεις, όπως είναι η art déco, ο «αρχιτεκτονικός δημοτικισμός» του Αριστοτέλη Ζάχου, ο «κριτικός τοπικισμός» του Δημήτρη Πικιώνη και η μεσογειακή νεωτερικότητα του Περικλή Σακελλάριου.