Διάσωση του Δάσους Συγγρού στο Μαρούσι
Α.Π. 30534 Αθήνα 6 Ιουνίου 2003
Πίνακας αποδεκτών:
Προς τον Υπουργό Γεωργίας κ. Γεώργιο Δρυ
Προς την Υπουργό ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. κα Βάσω Παπανδρέου
Προς το Ινστιτούτο Γεωπονικών Επιστημών
Προς το Δήμαρχο Κηφισιάς κ. Νικόλαο Χιωτάκη
Προς το Δήμαρχο Αμαρουσίου κ. Παναγιώτη Τζανίκο
Προς το Δήμαρχο Μελισσίων κ. Ιωάννη Μητρόπουλο
Προς τον Οργανισμό Αθήνας
Θέμα: Διάσωση του Δάσους Συγγρού στο Μαρούσι
Ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων, με βάση τον πολεοδομικό σχεδιασμό και τις προβλέψεις
του ρυθμιστικού σχεδίου, όσο και των ΓΠΣ, επισημαίνει το έλλειμμα κοινόχρηστων
δασικών εκτάσεων και επαρκών ελεύθερων χώρων στο λεκανοπέδιο καθώς και
την αναγκαιότητα διατήρησης, βελτίωσης και επαύξησης των δασικών εκτάσεων
και χώρων πρασίνου για τη βιωσιμότητα του λεκανοπεδίου.
Το Δ.Σ. του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων αναγνωρίζοντας τη μοναδική σημασία του Δάσους Συγγρού (κληροδότημα Ιφιγένειας Συγγρού) ως του τελευταίου εναπομένοντος φυσικού δάσους εντός του λεκανοπεδίου, χαρακτηρισμένου άλλωστε ως χώρου ιδιαίτερου φυσικού κάλλους (ΦΕΚ 968/1991), συζήτησε το θέμα στην συνεδρίασή του στις 4.6.2003 και αποφάσισε να ζητήσει την προστασία του και συγκεκριμένα:
α. την άμεση και πλήρη αναδάσωσή του, σύμφωνα με τον χάρτη Kaupert του 1883, όπου ολόκληρη η περιοχή Αναβρύτων σημειώνεται ως πευκοδάσος, λαμβάνοντας μέτρα για την άμεση δάσωση των εγκαταλελειμμένων τμημάτων, την αξιοποίηση των υπογείων υδάτων, τη διατήρηση και ανάπτυξη του φυσικού δασικού οικοσυστήματος (υπάρχουσας δασικής χλωρίδας και πανίδας).
β. την ανακαίνιση της βίλας Συγγρού (έργο του Ε. Τσίλλερ) και την χρήση της σύμφωνα με τον σκοπό του Κληροδοτήματος Ιφιγένειας Συγγρού.
γ. την ανακαίνιση του ιστορικού ναΐσκου του Αγ. Ανδρέα καθώς και την κατεδάφιση των ερειπωμένων αυθαίρετων κτισμάτων.
δ. τη διατήρηση της ισχύουσας απαγόρευσης εισόδου τροχοφόρων στο κληροδότημα Συγγρού, τη συνέχιση της απαγόρευσης των μαζικών εκδηλώσεων και τον αποκλεισμό κάθε τεχνητής εγκατάστασης αναψυχής, προκειμένου το δάσος να επιζήσει ως μοναδικός χώρος ηρεμίας και ήπιας φυσικής αναψυχής.
Οι φορείς διαχείρισης και υλοποίησης, οφείλουν
να λάβουν σοβαρά υπόψη τις προτάσεις των κοινωνικών οργανώσεων και ενώσεων
με σκοπό την οριστική και μακροπρόθεσμη υλοποίηση τους.